Βάζω να ακούσω ξανά παλιά CD, ξεχασμένα από μένα και στοιβαγμένα σ’ένα ράφι της βιβλιοθήθης..
Κολλάω με ένα CD των Πυξ-Λαξ ‘Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες’..
και ειδικά με το κομμάτι ‘Τα όνειρα της Μαίρης’..με παρασέρνουν οι στίχοι
‘Πώς αλλάζει η ζωή μας σε μια νύχτα. Τι είναι λάθος το πρωί, και τι αλήθεια’
Πώς πάμε για ύπνο μια νύχτα και ένα όνειρο που γεννήθηκε εκεί στις 4 τα ξημερώματα είναι ικανό να μας αλλάξει την διάθεση το άλλο πρωί..
Το άλλο πρωί να ξυπνάς με κέφι, με μια γλυκιά προσμονή σαν να’χεις φτερά στα πόδια αλλά ταυτόχρονα και μια νοσταλγία γιατί ξέρεις ότι ήταν απλά ένα όνειρο..
Και μια μέρα ή νύχτα να πεις..«Ίσως να έχω ξαναέρθει̇ τα έχω δει αυτά τα χρώματα̇ είναι οι δρόμοι που περπατήσαμε μαζί, η θάλασσα που φτάσαμε μαζί κοιτάζοντας στο ίδιο σημείο, πέρα από τον ορίζοντα που βλέπαμε ως τώρα»
"Μ & Τ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου