Θάλασσα φουρτουνιασμένη..αέρας που σαρώνει τα πάντα γύρω του...
Καμιά φορά σε ηρεμεί να τον ακούς έτσι που φυσά.. & το άκουσμα του να περνά ανενόχλητα ανάμεσα από τα παντζούρια των παραθύρων... άλλοτε πάλι σε τρομάζει τόσο δυνατά που ακούγεται...
Οι κορμοί των δέντρων μπροστά του είναι σαν παιχνιδάκι..πόσο εύκολα μπορεί να τους λυγίσει και να τους σπάσει... & τα φύλλα που είναι πεσμένα στο δρόμο σαν χαρτοπόλεμος, σκορπίζουν εδώ και εκεί...
Ακούμπησα την ζεστή μου κούπα στο γραφείο..και βγήκα έξω...πρώτη φορά δεν σκέφτηκα τίποτα...τις σκέψεις μου τις είχε πάρει όλες εκείνος...περπάτησα λίγο και απλά ένιωθα στο πρόσωπο μου σταγόνες...όχι από την βροχή όμως...από τη θάλασσα... πόσο όμορφη,αλλά & τρομαχτική μπορεί να γίνει παράλληλα...
"τοσοδούλα"
1 σχόλιο:
αυτές είναι οι ωραίες στιγμές! βγαινεις και δεν σκέφτεσαι τίποτα απ ότι σε βασανίζει...όχι επείδη είναι δικιά σου επιλογη...αλλά κάτι μέσα σου..ασυνείδητα το κάνει!
Δημοσίευση σχολίου