Ένα γλυκό παραμύθι...

...Σε ένα ουρανό ήταν 2 αγγελάκια...αγαπημένα πολύ... που το όνειρό τους ήταν να κατέβουν στη γη..και να σκορπίσουν τον έρωτα και την αγάπη...

Έτσι λοιπόν κατέβηκαν...αλλά το μόνο που είδαν ήταν δυστυχία και φτώχεια...και στεναχωρήθηκαν πολύ..δεν περίμεναν να δουν τέτοια εικόνα..

Αποφάσισαν τότε να δώσουν στους ανθρώπους λίγο χαρά...κ να σκορπίσουν την αγάπη όπως κ είχαν ονειρευτεί...

Άρχισαν λοιπόν να ρίχνουν μια βροχή από καρδούλες πάνω από τη γη... κ πολλές ακτίνες του Ήλιου...ώστε οι άνθρωποι να βρουν την αγάπη στο ταίρι τους... αλλά κ λίγη ζεστασιά μέσα στο κρύο χειμώνα...!

Με μιας τα λυπημένα πρόσωπα τους φωτίστηκαν και τη θέση τους πήραν χαρούμενα χαμόγελα… Ευχαριστημένα τα 2 αγγελάκια αποχαιρέτησαν τη γη με ένα όμορφο ουράνιο τόξο και ανέβηκαν κ πάλι στον ουρανό!!!

«τοσοδούλα»

''χωρίς τη μουσική η ζωή θα ήταν ένα λάθος'' είχε πει ο Νίτσε..

Μόνο μια μελωδία αρκεί για να δραπετεύσει το μυαλό σου, σε ταξίδια νοερά, σε ταξίδια δίπλα στο παράθυρο, σε ταξίδια που ξεκινούν με τις σκέψεις και έπειτα οι σκέψεις γίνονται εικόνες. Τις εικόνες που φυλάς στο βιβλίο των ματιών σου μαζί με όλα αυτά που πιστεύεις. Όσο κι αν αυτά μπορούν να έχουν την ονομασία, όνειρα ή φαντασία, είναι πάντα εκεί για όσους τα έχουν ανάγκη. Είναι οι σκέψεις του καθενός,κρυμμένες πολλές φορές στα βάθη της ψυχής.
Κάποιος ίσως τις εκμυστηρευτεί, καθισμένος σε ένα βράχο και βλέποντας την θάλασσα ΄ψάχνοντας για την γραμμή του ορίζοντα' εκεί που ο ουρανός και η θάλασσα ενώνονται ή χωρίζουν..
Και κάποιος άλλος, στον άνθρωπο που είναι δίπλα του και θα αφεθεί σ' αυτόν γιατί θα ξέρει να ακούει και να βλέπει, αυτά που οι άλλοι δεν παρατηρούν και τα θεωρούν ασήμαντα. Η ομορφιά που σώζει άλλωστε τον κόσμο, μπορεί να μισοκρύβεται και στα άσχημα. Γι' αυτό και μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν είναι τέλειοι, που δεν κρύβονται πίσω από την μάσκα του ψεύτικου, που δεν φοβούνται να δείξουν μια παλιά πληγή και τον πόνο, να πουν την αλήθεια για ότι τους αρέσει και ότι τους φοβίζει.. Περπατώντας στο δρόμο ή σ' ένα τρένο, θα τους αντικρίσεις και από το βλέμμα τους θα καταλάβεις..ίσως και να σχηματιστεί ένα χαμόγελο στην άκρη των χειλιών σου..

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Θάλασσα φουρτουνιασμένη...αέρας που σαρώνει τα πάντα γύρω του..

Θάλασσα φουρτουνιασμένη..αέρας που σαρώνει τα πάντα γύρω του...

Καμιά φορά σε ηρεμεί να τον ακούς έτσι που φυσά.. & το άκουσμα του να περνά ανενόχλητα ανάμεσα από τα παντζούρια των παραθύρων... άλλοτε πάλι σε τρομάζει τόσο δυνατά που ακούγεται...

Οι κορμοί των δέντρων μπροστά του είναι σαν παιχνιδάκι..πόσο εύκολα μπορεί να τους λυγίσει και να τους σπάσει... & τα φύλλα που είναι πεσμένα στο δρόμο σαν χαρτοπόλεμος, σκορπίζουν εδώ και εκεί...

Ακούμπησα την ζεστή μου κούπα στο γραφείο..και βγήκα έξω...πρώτη φορά δεν σκέφτηκα τίποτα...τις σκέψεις μου τις είχε πάρει όλες εκείνος...περπάτησα λίγο και απλά ένιωθα στο πρόσωπο μου σταγόνες...όχι από την βροχή όμως...από τη θάλασσα... πόσο όμορφη,αλλά & τρομαχτική μπορεί να γίνει παράλληλα...

"τοσοδούλα"