κάποτε

Ποιο τραγούδι πες μου ποιο μπορεί; Να μου φέρει πίσω το φιλί;

να μου φέρει πίσω ποιο μπορεί; Την δική σου αγάπη..

Κάποτε υπήρχαν οι κασέτες. 

Άκουγες τραγούδια που σου άρεσαν στο ραδιόφωνο και αν είχες και μια κασέτα άδεια, πατούσες ένα rec και το έγραφες. 

Τότε που το διαδίκτυο δεν είχε μπει στην καθημερινότητα μας, τότε που μια οθόνη ήταν κάτι πιο μακρινό.

Κάπως έτσι σε μια κασέτα μαζεύονταν τραγούδια που μας άρεσαν, άλλα μισά, άλλα ολόκληρα, με μικρές παύσεις μεταξύ τους, με λόγια του ραδιοφωνικού παραγωγού. Και έτσι βρήκα ξεχασμένη σήμερα μια τέτοια κασέτα και ξαφνικά ακούω  για 07/12 πριν κάποια χρόνια.Το τυχαίο λοιπόν.

Τραγούδια που μας συντρόφευαν εκείνη την εποχή, μέρες και νύχτες. Κάθε τραγούδι και μια ιστορία. 

Κάποια τραγούδια συνδεδεμένα με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. 

Κάθε άνθρωπος και μια ιστορία. 

Είμαστε γεμάτοι ιστορίες αν το σκεφτείτε. 

Στο μυαλό μας στοιβάζονται στιγμές που συνδέθηκαν η μια δίπλα στην άλλη, σαν κομμάτια παζλ. Έτσι όταν θελήσουμε ανατρέχουμε και ξαναζούμε στην οθόνη του μυαλού μας την κάθε μικρή μας ιστορία, μπλεγμένη με ανάμεικτα συναισθήματα. Τώρα πια με νοσταλγία, κάποιες. Άλλα έστω και έτσι, χαμογελάς γιατί ξέρεις ότι είχαν συμβεί.

Μοιάζουν λίγο με τα όνειρα μας, αυτά που διαδραματίζονται στον ονειρικό ύπνο μας, που γεννήθηκαν μέσα από τυχαίες σκέψεις μας, με μνήμες της ημέρας που πέρασε και με αναμνήσεις του παρελθόντος. Φιλίες, έρωτες, σχέσεις, τραγούδια, επιθυμίες όλα μαζί ανακατεμένα. Κάπως έτσι τα όνειρα διασώζουν αυτό που ζούμε, και η πραγματικότητα υπάρχει για να ενισχύει την μαγεία του ονείρου. 

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Μεσοτοιχίες - Εκείνη κι Εκείνος

Ο Μάρτιν και η Μαριάννα είναι δυο ξένοι στην ίδια πόλη. Βγήκαν από μακροχρόνιες σχέσεις που τους δημιούργησαν ακόμη περισσότερες φοβίες για τον έξω κόσμο. Γνωρίζουν τους λάθος ανθρώπους, περνούν ατέλειωτες ώρες μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, έχουν δεκάδες ανασφάλειες. Παρακολουθούμε την καθημερινότητά τους, τον ίδιο κι απαράλλακτο τρόπο με τον οποίο σκέφτονται, την αγάπη τους για τα ίδια πράγματα που μοιάζουν ασήμαντα για όλους τους υπόλοιπους, πώς ενθουσιάζονται με το ίδιο τραγούδι που πετυχαίνουν στο ραδιόφωνο και γελούν συνωμοτικά με την ίδια διαφήμιση που βλέπουν στην τηλεόραση.Θα καταφέρουν λοιπόν να συναντηθούν ή για μία ακόμη φορά θα συμβιβαστούν με τους εντελώς ακατάλληλους ανθρώπους; 

Με έναν περίεργο τρόπο, οι άνθρωποι που πρέπει να συναντηθούν συναντιούνται.

 Μια σειρά αλλόκοτων συμπτώσεων, περίεργων εικόνων και ανακατατάξεων μπορεί να φέρει δυο ξένους κοντά. Δεν έχει σημασία για πόσο. Το ότι όμως κατάφεραν να συναντηθούν μέσα στο χάος της πόλης, να χάσουν ένα μετρό, να απενεργοποιήσουν το κινητό, να αποσυνδέσουν το ίντερνετ έστω για λίγο, ισοδυναμεί σήμερα με μία δυνατή πράξη αντίστασης. Σου θυμίζει ότι δεν είσαι ρομποτάκι κουρδισμένο να λες και να κάνεις τα ίδια πράγματα κάθε μέρα.

But how can it recognize you

Unless you step out into the light? 

 true love will find you in the end..

Αν λοιπόν  αυτή την ταινία κάποιοι από σας την αγαπήσατε, μπορεί και να ταυτιστήκατε με τους πρωταγωνιστές, αναζητήστε το βιβλίο 'Εκείνη κι Εκείνος' του Τζίμι Λιάο, που με χαρά μου το έδωσε η κοπέλα στο βιβλιοπωλείο και το ήξερε, καθώς δεν το βρήκα γρήγορα.

κείμενο από το site : http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=467653

και αυτό  http://www.lifo.gr/team/lotuseater/28400

Όμως στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις.

Συμβαίνει, ακόμη κι οι δύο παράλληλες ευθείες κάπου να συναντηθούν.

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Φθινόπωρο

Φθινόπωρο


Μικρές μέρες και μεγάλες νύχτες. / Νυστάζω. / Τα σκοτεινά απογεύματα γεμίζουν με μουσική. / Συναντήσεις με φίλους. /  γαλλικός καφές. / αναλύσεις ξανά και ξανά ./ ύπουλα σινεμά ./ψάχνοντας παλιές σημειώσεις και συγγράμματα. / σημειώσεις και φράσεις που οι άλλοι δεν θα καταλάβουν.μόνο εμείς. / γλιστρούν ανάμεσα στις σελίδες και γελάω με νοσταλγία. / ακούω τα παλιά μου CD./ ακούω κομμάτια που εσύ μου έμαθες./ ξαναβλέπω ταινίες που έχω δει και είχα ξεχάσει./ πεσμένα ξερά φύλλα που πέφτουν ./ μαλακά σεντόνια./ οι υποσχέσεις ./ οι βόλτες δίπλα στη θάλασσα. / το φως του ήλιου μετά τη βροχή./ οι μυρωδιές ./ θαμπωμένα τζάμια ./ ο ήλιος που λάμπει λιγότερο ./ βλέμματα που ντρέπονται να συναντηθούν ./ soundtracks ./  τα sms το βράδυ και το πρωί ./ βιβλία ./ Τα καράβια που φεύγουν άδεια ./ το βουητό της θάλασσας ./ η επιστροφή στο νησί, η επιστροφή του τόπου στον εαυτό του ./ άδειοι δρόμοι ./ καθαρός αέρας ./ ανθρώπινος χρόνος ./ μετρώντας τις νύχτες ./ μετρώντας τις μέρες ./ συνάντηση ζωής, που διήρκεσε λίγες μονάχα ώρες./  το ξύπνημα από το καλό όνειρο σε μια πραγματικότητα πιο ζηλευτή ./ κάτι αλλάζει ./ κάτι βράζει ./ η κανέλα και το λεμόνι ./ το σπίτι μυρίζει φθινόπωρο./ γλυκά φθινοπωρινά φιλιά ./

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Στα όνειρα καλά..μετά τι γίνεται?

Όνειρα..για άλλη μια φορά...ζωντανεύουν μπροστά σου μόλις κλείσεις τα μάτια σου...
Θα σε ταξιδέψουν..θα σε τρομάξουν...θα σε συγκινήσουν...θα σε θυμώσουν και θα σε αγχώσουν..
Πόσα πολλά συναισθήματα μέσα σε μόνο λίγα δευτερόλεπτα που κρατάει αυτή η στιγμή...
Θα ερωτευτείς πρόσωπα που δεν γνωρίζεις.. και μόλις ξυπνήσεις...προσπαθείς να τα φέρεις στο μυαλό σου και να θυμηθείς μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια..
Θα μιλήσεις με πρόσωπα που έχεις καιρό να συναντήσεις...και ύστερα ξυπνάς με την σκέψη τους...
Όσο εύκολα μπορεί να σε ταξιδέψει όμως ο κόσμος αυτός  των ονείρων τόσο εύκολα μπορεί να σε τρομάξει και να θέλεις να ξεχάσεις αμέσως αυτό που είδες...
Όσο και να μας τρομάζει όμως..ο καθένας μας βρίσκει ένα "όπλο"..και μπορεί να ξεπεράσει τον εφιάλτη του...
Αν βρούμε τη δύναμη εκεί..γιατί όχι να μην τη βρούμε και στην πραγματικότητα?

" Ονειρέψου με τα μάτια κλειστά και ζήσε με τα μάτια ανοιχτά "

"τοσοδούλα"

Ένας λόγος για τη μοναξιά

Πριν καιρό κοιτώντας κάτι παλιές σημειώσεις-φωτοτυπίες από το σχολείο στο Λύκειο, βρήκα και αυτό που το είχα κρατήσει..Και τώρα κάπου το ξετρύπωσα και σας το παραθέτω..
Μάθημα "έκφραση-έκθεση" .. μακάρι να άλλαζε ο τρόπος που πραγματοποιείται, ωστέ να ενδιαφέρονταν περισσότερο οι μαθητές και να τους δίνοταν  η ευκαιρία να εκφράσουν αυτά που νιώθουν, να γράψουν ελεύθερα ..
 

Ήσυχο βράδυ Κυριακής µε το ανοιχτό βιβλίο, τα σκόρπια χαρτιά∙ στην παραµέσα κάµαρα τα παιδιά γελάνε. Αυτό το γέλιο ξαφνικά µε αναστατώνει∙πλούσιο, πηγαίο, ξέγνοιαστο, Σα σπάνιο ρόδο. Αν τη γράψω κάπου, π.χ. σʼ ένα ηµερολόγιο, αυτή τη µικρή στιγµή να τη θυµάµαι- όχι, δεν θέλω να τη γράψω. Κάποια µέρα ξαναδιαβάζοντάς το θα λυπηθώ, γιατί ο καιρός περνάει και τα παιδιά δεν θα είναι τότε πια παιδιά -όχι δεν θέλω να γράψω τίποτε πουθενά, σκέφτοµαι και τροµάζω µʼ αυτά που σκέφτοµαι και λέω πως είναι η µοναξιά που µε κάνει να τα βλέπω όλα µʼ αυτή τη σκληρή µατιά, όλα υπονοµευµένα µε φθορά, όλα πατιναρισµένα µε θάνατο, είναι, λέω, η µοναξιά που καταλύει σιγά σιγά τις καλές µου δυνάµεις, αυτή η φάουσα που δίχως να θέλω µε σκέπασε σαν σφικτός κισσός, αµέσως µόλις συνειδητοποίησα την ύπαρξή µου, η λάµια που κουβαλάω στο αίµα µου µέσα η αχόρταγη, ο σκοτεινός µου έρωτας, η άσπρη στέπα που µέσα της χάνοµαι, η άλλη όψη της µοίρας µου.

Υπάρχουν πολλών ειδών µοναξιές: η µοναξιά του χρυσόψαρου στη γυάλα είναι η φοβισµένη µοναξιά. Του πουλιού στο κλουβί είναι η βασανισµένη µοναξιά. Του φονιά µέσα στο µυστικό του η επικίνδυνη µοναξιά. Του καλόγερου στη σκήτη του η ευδαιµονική µοναξιά. Του άρρωστου πάνω στο χειρουργικό τραπέζι, του µελλοθάνατου στο κελί του, η εναγώνια µοναξιά. Του ενός µέσα στο πλήθος το αδιάφορο η απελπισµένη µοναξιά, του ποιητή µέσα στα όνειρά του η γόνιµη µοναξιά. Μα η µοναξιά του ανθρώπου µπροστά στο αίνιγµα της ύπαρξής του είναι η κορυφαία, η πιο τραγική κι αγιάτρευτη µοναξιά.

 Αφόντας αποκόπηκε ο λώρος που τον έδενε µε τη µητέρα και πετάχτηκε έξω απʼ την αµνιακή του ευδαιµονία ο άνθρωπος, στον ορθάνοιχτο ξένο κόσµο, µονάχος ζει κι επιβιώνει ανάµεσα σε πλήθος άλλους µόνους, και πάσχει και πεθαίνει µόνος, παρʼ όλα τα φώτα και τους φίλους και τους συγγενείς, δίχως να υπάρχει αγάπη, πλούτος, δόξα ικανή να εξαγοράσει αυτή τη µοίρα.

Κι εκείνοι που ποτέ τους δεν προβληµατίζονται, έρχεται κάποια στιγµή που µένουν άναυδοι µόλις το πικρό της ρίγος τους αγγίξει, αθέλητα, γιατί για όλους έρχεται κάποτε αυτή η στιγµή, όσο κι αν την αποφεύγουν. Μονάχα τα παιδιά την αγνοούν µη έχοντας ακόµα δοκιµάσει το µήλο που εξαιτίας του χάσαµε τον Παράδεισο∙ το µήλο ήταν η Γνώση, κι η Γνώση είναι η Αλήθεια, η Αλήθεια Ελευθερία κι η Ελευθερία Μοναξιά... 

Αν µπορούσα να τη ζωγραφίσω, θα ʼφτιαχνα µόνο δυο µεγάλα µαγνητικά µάτια, που σου κατακυριεύουν την όραση, καθώς το φίδι το πουλί. Είναι αναγκαία η µοναξιά, λέει ο Ρίλκε∙ κάποτε πρέπει να αποσύρεται κανείς στον εαυτό του, µακριά από τους αλαλαγµούς του πλήθους. Αυτή είναι η εσωτερική µοναξιά, η πιο αληθινή, η πιο µαρτυρική, που δεν γιατρεύεται και δεν παρηγοριέται µε τίποτα.Όµως κι η πιο σωτήρια, η πιο κερδοφόρα. Μέσα της βρίσκω τον βαθύν εαυτό µου, τον συλλαµβάνω, τον γνωρίζω, τον ελέγχω, τον παρατηρώ, νιώθω σαν το δέντρο που σκύβει και βλέπει τις ρίζες του. Το κέρδος µου πάντα ήτανε που µου άνοιγε τα σκοτεινά, τα αλλόκοτα και τα δαιδαλώδη, ενώ απάνω µου φυσούσε ο άνεµος των άλλων κόσµων.

Κάθε φορά µε γκρεµίζει για να µε ξαναχτίσει απʼ την αρχή, µε θεµέλια βαθύτερα. Χωρίς αυτήν τι θα ήµουν -ένα πάνω- κάτω, µια σκέτη αναπνοή, ένας εαυτός χωρίς αντίκρισµα. Μέσα της σαν σε αγκαλιά µητέρας ξαναβρίσκοµαι µαζεύοντας τα σκόρπια κοµµάτια µου που η ορµή της ζωής σφεντόνισε στους πέντε ανέµους∙ γίνοµαι πάλι ολόκληρη να µπορώ να υπάρχω. 

Η µοναξιά είναι στάση ψυχής και προφητεία και επανάσταση, ανησυχία και δαπάνη ζωής, πυρακτωµένη αγωνία του όντος, πικρότατη σοφία και καηµός αβάσταχτος. Η οικογένεια, η κοινωνία, ο έρωτας προσπαθούν νʼ απαλύνουν το άλγος της γνωριµίας της. Μόλις όµως τη συνειδητοποιήσει κανείς, µένει απαρηγόρητος σʼ όλη του τη ζωή. Είναι ο γύπας που τρώει τα σωθικά µας, ο φοβερός καθρέφτης, το πικρό πουκάµισο του Νέσσου, το κενό κέλυφος κάτω απʼ τα δάχτυλα της δίψας µας. Αγοήτευτη, αµάραντη, µακρόσυρτη τυραννία, απάνθρωπη µητέρα, σκοτεινή γοητεία, το άλλο εγώ µας, ο πλούτος κι η πληγή µας η µυστική, κοινή µας µοίρα, η λυδία λίθος που δοκιµάζει το µέταλλό µας, πολύτιµη συντρόφισσα και λίθος µέγας∙ χαρά σε κείνον που σαν άλλος άγγελος τετραφτέρουγος τον αποκυλά και βγαίνει έξω αναστηµένος.

Όλα τα θαυµαστά γίνονται µες στη µοναξιά: το µπουµπούκι, το κουκούλι, το έργο το πνευµατικό, κι ο Θεός, τον κόσµο που τον έπλασε µονάχος, έπειτα από αιώνες µοναξιάς αβάσταχτης. Μοναξιά δεν σηµαίνει µόνο απόσυρση από τα εγκόσµια, αποµόνωση και περισυλλογή, ούτε φυγή, άρνηση, απραξία, που συνοδεύονται από έπαρση και χαλαρότητα και αθυµία. Σηµαίνει καµίνευµα σε υψηλές πνευµατικές, µεταφυσικές θερµοκρασίες, σηµαίνει µόχθο Σισύφου στο κακοτράχαλο βουνό του αινίγµατος...
 
(Λένας Παππά, «Ένας λόγος για τη µοναξιά», ∆οκίµια Λυκείου, ό.π., σελ. 191-193, ελαφρά
συντοµευµένο)

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

οι λογικοί και όσοι ζουν με το αίσθημα..για όσους ζουν με το αίσθημα..

Τους ανθρώπους της ζωής μου κάθισα να τους μετρήσω

τους παρόντες, τους απόντες, κάνα δυο περαστικούς
όσους ήρθαν για να μείνουν, όσους έφυγαν πριν γίνουν
τους κοινόχρηστους, τους ξένους, τους πολύ προσωπικούς

και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει ότι με μελαγχολεί
και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει τη παλιά μου τη πληγή

Τους ανθρώπους της ζωής μου θα 'θελα να τους κρατήσω
τα αγρίμια, τους αγγέλους και τους πιο κανονικούς
όσους άφησαν σημάδι, όσους πήρε το σκοτάδι
τους εκείνους, τους τυχαίους, τους πολύ προσωπικούς

και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει ότι με μελαγχολεί
και μου βγαίνουνε πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει τη παλιά μου τη πληγή

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις σε σπίτια καλά κλειδωμένοι
χαρούμενοι άσχετοι συνεπιβάτες
  μποεμ καλλιτέχνες παιδιά με γραβάτες
εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη
αγάπες που έμοιαζαν που έχουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στην χειραψία
φτωχοί που σερβίρουν τα έτοιμα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
και όσοι ζουν με το αίσθημα
φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα..

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης - Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

από αύριο νέα βήματα, ο Σεπτέμβριος μας τελείωσε ..το μέτρημα τελείωσε..

συνεχίζουμε με όλες τις αδυναμίες, με όλα τα δύσκολα κομμάτια που έχουμε στη ζωή μας και με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας και αγαπάμε, να παλεύουμε με τα σκοτάδια μας..μέχρι το τέλος..μέχρι να τα νικήσουμε..

Υ.Γ: κ α λ ό μή ν α ! :)

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Μια μουσική ακούγεται/ ένα ξεχασμένο τραγούδι/ χαμένο σε μια λίστα από αγαπημένα/ καλοκαίρι του '  /το ακούς ξανά και ξανά/ σαν να ξαναζείς  τη στιγμή/ είσαι εκεί / στην παραλία/η άμμος καίει/ τρέχεις να βάλεις τα πόδια σου στη θάλασσα/ δροσιά/ ελαφρό αεράκι/ αλμυρό φιλί/ εσύ/ εγώ/ μαζί/ βουτιές και γέλια/ χωρίς σκέψεις κάτω από το βυθό/ επανέρχονται στην επιφάνεια της θάλασσας πάλι/ κοχύλια/ ποτά κ κοκτέιλ στο μπαράκι/ φωτιές/ αστέρια/ σιωπή/ κύμα/ δύση και ανατολή εκεί/ για πάντα;/ ναι ή όχι; / όσο διαρκεί το τώρα/ η στιγμή/ το όνειρο..

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

a dream worth dreaming..

Η θάλασσα πάντα εκεί

στο σκούρο και βαθύ μπλε χρώμα της  αυτό που τόσες φορές ενώνεται με το μπλε του ουρανού και δεν είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις που σταματάει το ένα και ξεκινάει το άλλο. Σαν και εσύ να είσαι μετέωρος ανάμεσα τους. Σε μια γραμμή πάνω προσπαθώντας να ισορροπήσεις. Και πάνω της μικρές χρυσαφιές λάμψεις από τις ακτίνες  του ήλιου, να λάμπουν στα δικά σου μάτια. Όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα μόνο εκεί. Με βλέμμα μόνιμα στραμμένο προς την θάλασσα.. Σαν να της φωνάζεις 'ελευθέρωσε με'...

Υ.Γ: Καλό μήνα !!!

"Μικρή& Τριανταφυλλένια"

Eίσαι ένα όνειρο μακριά..

 "Κάθε φορά που επιστρέφεις εδώ είναι σαν να ξυπνάς απ' το καλό όνειρο του τόπου σε μια πραγματικότητα πιο ζηλευτή" (Αλέξης Πανσέληνος)

  Σε θέλω στον καφέ το πρωί, σ'ότι αλήθεια μπορεί να μοιάζει ζωή.. (Ονάρ )

 'Ότι έχω είναι δικό σου, οτι χρειάζεσαι θα το βρω"

  Για μένα που γίνομαι μέρα με την μέρα θάλασσα..

Κοίτα λίγο μέσα σου που υπάρχει στεριά..

 Είναι τα βλέφαρα μου διάφανες αυλαίες.

Όταν τ'ανοίγω βλέπω μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.

Όταν τα κλείνω βλέπω μπρος μου ό,τι ποθώ.

(Ανδρέας Εμπειρίκος)

Ότι μου λείπει σε άγγιγμα, το κερδίζω σε όνειρο . 
( Αγγελόπουλος )

"Μικρή& Τριανταφυλλένια"

ταξιδεύοντας στην άλλη πλευρά..

Καμιά φορά χωρίς να το θες και άλλες πάλι λόγω κάποιων καταστάσεων, ταξιδεύεις μόνος σε ένα βαθύ τούνελ. Ένα τούνελ γεμάτο από συναισθήματα δυσφορίας, σαν να πνίγεσαι, μαζί με λίγη απογοήτευση και λύπη για πρόσωπα που πίστεψες και ξαφνικά χάνονται σιγά σιγά από τη ζωή σου, με λίγο βάρος προς τον εαυτό σου, αυτόν τον άλλο που αντιμάχεται ορισμένες φορές μέσα σου για λάθη του παρελθόντος και με άλλα συναφή αρνητικά συναισθήματα, σαν να μην βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο αλλά μισοάδειο αυτή τη φορά. Τις περισσότερες φορές αναρωτιέσαι γιατί πάλι  και άλλες φορές βρίσκεις την απάντηση και άλλες πάλι φτάνεις ακόμα πιο κοντά, γνωρίζοντας ακόμα περισσότερο κάτι από σένα. Ο χρόνος όμως περνάει και μαζί μ’αυτόν συνεχίζεις να παλεύεις όπως όλοι, για πάντα. Αποφασίζεις όμως να ξαναπιστέψεις στα όνειρα σου, κάνοντας ένα restart σε όλα, και ξεκινάς από την αρχή  δημιουργώντας μικρές στιγμές αισιοδοξίας. Και συνεχίζεις να παλεύεις με το σκοτάδι, μέχρι να το νικήσεις..

Υ.γ: Αλλά ακόμα και τότε, θυμάμαι κάτι που μου είχε πει ένα ξεχωριστό και  αγαπημένο πρόσωπο στην ζωή μου.  Πως αν ποτέ υπάρξει μπροστά σου το σκοτάδι..Κάπου θα υπάρχει κι ένα φωτάκι που θα φωτίσει το χώρο γύρω σου..η ελπίδα! Το θυμάμαι τότε και ξαφνικά ένα χαμόγελο σχηματίζεται..

"Μικρή & Τριανταφυλλένια"

Το Άλφα για μας...

Το Άλφα...μπορεί να είναι το πρώτο γράμμα των 24ων...

Να συμβολίζει μια Αρχή...αλλά και ένα Αντίο...

Μια Αισιοδοξία ή μια Απαισιοδοξία...

Στις καρδιές όλων μας όμως θα συμβολίζει...την Αγάπη ! ! !

"τοσοδούλα"

όλες οι καρδιές γεννιούνται αδύναμες, μετά δυναμώνουν

http://www.youtube.com/watch?v=yCbttA8NJ-0&feature=results_video&playnext=1&list=PL7BC46B677BBA6A85

από τη σειρά 'Σε είδα' επεισόδιο 3 ~Πασχαλίτσα

               Θέλω να βρεθεί κάποιος να μ'αγαπήσει γι'αυτό που είμαι, για οτι κι αν είμαι.

                        Θέλω να ελευθερωθείς από αυτό που θέλουν οι άλλοι.

Θέλω να ξεχάσεις αυτό που σημαίνει ομορφιά για τους άλλους και να θυμηθείς τι σήμαινε ομορφιά για σένα όταν ήσουν παιδί.

                         Θέλω να γίνεις όλα αυτά που μπορείς να γίνεις..

                                            Θέλω να πετάξεις...

"Μικρή & Τριανταφυλλένια"

Με ξέρεις...

Μέρα με τη μέρα κλείνομαι..σε αυτόν που μόνο εμπιστεύομαι περισσότερο..στον ίδιο μου εαυτό...
Αφήνομαι στα χέρια του και στη μελωδία του...σε αυτή που με μαγεύει..που με ταξιδεύει..που με μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο..σε ένα όνειρο..
Ξέρω ότι μου μιλάς...αλλά όσο θέλω να σε ακούσω δεν μπορώ..
Άγγιξε με..σκούντηξε με να ξυπνήσω...

"τοσοδούλα"

Σε σένα...

Κλείνομαι σε σένα.. Μόνο σε σένα..
Στο βάθος των ματιών σου... 
Στα γλυκά σου χείλη..

Στη σιωπή σου...
Στο είναι σου...

"τοσοδούλα"

Focus on everything better today...

Μπορεί να υπάρχουν μέρες απογοήτευσης, απαισιοδοξίας, μέρες που φαντάζουν τόσο σκοτεινές και ταυτόχρονα τόσο μακρινές για άλλους, που σκέφτεσαι  πως θα ξεπεραστούν..

Αλλά υπάρχουν και μέρες φωτεινές, μέρες γεμάτες από μια μη ακατανόητη χαρά να σε γεμίζει, μόλις που έχεις ξυπνήσει το πρωί από ένα καλό όνειρο. Μέρες γεμάτες από μικρές στιγμές παρέα με αγαπημένους φίλους, να αναλύεται σ’ ένα καφέ για όλα εκείνα που σας απασχολούν και τόσα άλλα που ακόμα δεν βρίσκουν απάντηση..Μικρά πράγματα όπως ένα τραγούδι να’χει κολλήσει στο repeat ή ένα άλλο που ακούσατε στο ραδιόφωνο τυχαία και να σας φτιάχνει τη διάθεση, ένα βιβλίο που  σας ταξίδεψε σε άλλες ζωές και σε άλλες πόλεις, μια βόλτα στη θάλασσα και τόσα άλλα που αγαπάει κάποιος..

Συνεχίζω να ακούω το τραγούδι“Moby & Mylène Farmer - Slipping Away” το φως του ήλιου με τραβάει προς το παράθυρο θυμίζοντας μου πως το καλοκαίρι έρθετε και ένα χαμόγελο σχηματίζεται, σιγοτραγουδώντας  

Open to everything happy and sad.

Seeing the good when it's all going bad. 

Focus on everything better today..

 "Μ&Τ"

Πόσο να κρατάει η αγάπη; ο έρωτας; η φιλία; μια σχέση; μια υπόσχεση; ένα φιλί; μια αγκαλιά; ένα άγγιγμα; ένα ταξίδι; τα λόγια; ένα τραγούδι; ένα τσιγάρο; ένα τηλεφώνημα στην άκρη της νύχτας; ένα βιβλίο; ένα χαμόγελο; ένας καφές μαζί σου; μια στιγμή που τα μάτια μας συναντήθηκαν;… ένα όνειρο;

"M&Τ"

φωτογραφία : Kate Alizadeh