κάποτε

Ποιο τραγούδι πες μου ποιο μπορεί; Να μου φέρει πίσω το φιλί;

να μου φέρει πίσω ποιο μπορεί; Την δική σου αγάπη..

Κάποτε υπήρχαν οι κασέτες. 

Άκουγες τραγούδια που σου άρεσαν στο ραδιόφωνο και αν είχες και μια κασέτα άδεια, πατούσες ένα rec και το έγραφες. 

Τότε που το διαδίκτυο δεν είχε μπει στην καθημερινότητα μας, τότε που μια οθόνη ήταν κάτι πιο μακρινό.

Κάπως έτσι σε μια κασέτα μαζεύονταν τραγούδια που μας άρεσαν, άλλα μισά, άλλα ολόκληρα, με μικρές παύσεις μεταξύ τους, με λόγια του ραδιοφωνικού παραγωγού. Και έτσι βρήκα ξεχασμένη σήμερα μια τέτοια κασέτα και ξαφνικά ακούω  για 07/12 πριν κάποια χρόνια.Το τυχαίο λοιπόν.

Τραγούδια που μας συντρόφευαν εκείνη την εποχή, μέρες και νύχτες. Κάθε τραγούδι και μια ιστορία. 

Κάποια τραγούδια συνδεδεμένα με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. 

Κάθε άνθρωπος και μια ιστορία. 

Είμαστε γεμάτοι ιστορίες αν το σκεφτείτε. 

Στο μυαλό μας στοιβάζονται στιγμές που συνδέθηκαν η μια δίπλα στην άλλη, σαν κομμάτια παζλ. Έτσι όταν θελήσουμε ανατρέχουμε και ξαναζούμε στην οθόνη του μυαλού μας την κάθε μικρή μας ιστορία, μπλεγμένη με ανάμεικτα συναισθήματα. Τώρα πια με νοσταλγία, κάποιες. Άλλα έστω και έτσι, χαμογελάς γιατί ξέρεις ότι είχαν συμβεί.

Μοιάζουν λίγο με τα όνειρα μας, αυτά που διαδραματίζονται στον ονειρικό ύπνο μας, που γεννήθηκαν μέσα από τυχαίες σκέψεις μας, με μνήμες της ημέρας που πέρασε και με αναμνήσεις του παρελθόντος. Φιλίες, έρωτες, σχέσεις, τραγούδια, επιθυμίες όλα μαζί ανακατεμένα. Κάπως έτσι τα όνειρα διασώζουν αυτό που ζούμε, και η πραγματικότητα υπάρχει για να ενισχύει την μαγεία του ονείρου. 

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"