Η θάλασσα πάντα εκεί
στο σκούρο και βαθύ μπλε χρώμα της αυτό που τόσες φορές ενώνεται με το μπλε του ουρανού και δεν είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις που σταματάει το ένα και ξεκινάει το άλλο. Σαν και εσύ να είσαι μετέωρος ανάμεσα τους. Σε μια γραμμή πάνω προσπαθώντας να ισορροπήσεις. Και πάνω της μικρές χρυσαφιές λάμψεις από τις ακτίνες του ήλιου, να λάμπουν στα δικά σου μάτια. Όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα μόνο εκεί. Με βλέμμα μόνιμα στραμμένο προς την θάλασσα.. Σαν να της φωνάζεις 'ελευθέρωσε με'...
Υ.Γ: Καλό μήνα !!!
"Μικρή& Τριανταφυλλένια"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου