Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Η μαγεία των αστεριών...



Ξαπλωμένη σ' ένα βράχο κοιτώντας τ' αστέρια...

Δισεκατομμύρια φωτάκια σκόρπια μεταξύ τους, άλλα περισσότερα φωτεινά και άλλα λιγότερο...
Πάντα ξεχωρίζει ένα!!!
Το πιο λαμπερό από όλα, που λένε ότι είναι το πρώτο που φάνηκε στον ουρανό...
Έτσι τα παρατηρείς χωρίς να προσπαθείς να δώσεις κάποια εξήγηση...
Απλά αναρωτιέσαι..¨Είναι άραγε ήλιοι που φωτίζουν τους πλανήτες? ή Μήπως οι ψυχές εκείνων που έχουν φύγει από κοντά μας και συνεχίζουν ακόμα να μας φωτίζουν?¨
Και ξαφνικά μες την απόλυτη ηρεμία των σκέψεων μου, καθώς κοιτάζω αυτή τη μαγεία...
Φωνάζω στον εαυτό μου¨Πέφτει ένα αστέρι!Κάνε μια ευχή!¨
Η ευχή μου εύχομαι να πραγματοποιηθεί...
¨Να είμαστε όλοι καλά και τυχεροί να ξαναδούμε αυτό το θέαμα!¨


¨τοσοδούλα¨

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γλυκύτατο. ;)

Ένας ουρανός με αστέρια είναι τόσο υπέροχος.
Είναι μεγάλη ατυχία που στις πόλεις η μαγεία αυτή δεν μας φτάνει, χάρις στα δικά μας υπερβολικά λαμπερά φώτα. :(

Ανώνυμος είπε...

ωραια ολα αυτα!!αλλα τι γινεται οταν το δικο μου αστερι φυγει απο τον ουρανο που μαζι φτιαξαμε??μαζι ζησαμε τη στιγμη της εμπνευσης στην πιο ιερη στιγμη μιασ σχεσης!!εγω ημουν ο πρωτοσ που ακουσε αυτες τισ σκεψεις σου!!

Ανώνυμος είπε...

και ομως τωρα θελεις να φυγεις τοσο μακρυα..οσο τα αστερια απο την γη..

☥ Elena Addams ☥ είπε...

Πολυ ομορφα τα ποστ σας!
Τα δικα σου "Τοσοδουλα" τα συμπαθω όχι γιατι γραφεις κατι ιδιαιτερα ξεχωριστο, αλλα γιατι περιγραφεις καταστασεις και συναισθηματα που ηδη κρυβω μεσα μου και τα εκφραζεις με τον ιδιο ακριβως τροπο που τα βιωνω. Ειναι συναρπαστικο. Επισης σκεφτομαι πως τ'αστερια ειναι οι ανθρωποι, ευκαιριες, ελπιδες και ονειρα που εχασα, αλλά παρ'ολα αυτα θα ειναι παντα εκει για μενα, παντα μαζι μου καθε βραδυ και θα λαμπουν για μενα σε οποιαδηποτε δυσκολη στιγμη.