Μοναξιά μα ρόδινη
νύχτα που με σέρνει
να καρφώσω τους νέους πασσάλους
πάνω στους οποίους ο νέος τρόμος
θ' απαυγάσει δικαιότατος και σαφής.
Για μια στιγμή τα πάντα θα χαθούν
για να σταθούν σε λίγο
μα όχι με τη μορφή που γνωρίζουμε
και θα' ναι φιλιά αστραφτερά
τα μεστά πια σκοτάδια
που θα ειπώνονται
μοναχικά κι εξαίρετα.
Από το βιβλίο με ποίηση του Νικήτα Τσιενέ ''Ευαίσθητος ως τα όρια της αθανασίας" από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου