Το ερωτικό

Όταν ερωτεύομαι, ο κόσμος αλλάζει.

Ονειρεύομαι να παίζουμε και να βάζουμε μαζί πλυντήριο και να απλώνουμε τα ρούχα μας και να μυρίζει φρεσκάδα και αγάπη ο αέρας και όταν βγαίνεις από το μπάνιο να σε αγκαλιάζω και όταν κρυώνω να έρχεσαι να με ζεσταίνεις και να περνάμε μέρες ολόκληρες μέσα στα παπλώματα, να μην θυμόμαστε τι μέρα είναι - απλά να αγαπιόμαστε- και να χουχουλιάζουμε και να είναι για μας πάντα Κυριακή και να γελάμε και να γεμίζω κάθε μέρα και να είμαι ευτυχισμένη επειδή ακούω το χαζό γέλιο σου και να κάνω πράγματα που δε θα έκανα με άλλους γιατί είσαι εσύ και σε κάνουν χαρούμενο και να αναρωτιέμαι πως θα προλάβω να ζήσω τόσα πράγματα που θέλω μαζί σου αλλά να μη με νοιάζει ο χρόνος, γιατί απλά σκέφτομαι να είμαι μαζί σου και ο χρόνος παγώνει την ίδια στιγμή και να κοιμάμαι με αυτή την ίδια έκφραση κάθε μέρα που με κάνει να ντρέπομαι γιατί σκέφτομαι πως θα με δεις όταν κοιμάμαι και να ξυπνώ για να σε δω και να ανοίγεις τα μάτια και να γελάμε και να μην μπορούμε τελικά να κοιμηθούμε και να τρώμε πρωινό το ξημέρωμα και να παριστάνουμε πως ζούμε παραμυθένια ζωή μέσα στην αστική μας σαπίλα και να φτάνει το πρωί και να βλέπουμε ταινίες με μισό μάτι και να γκρινιάζουμε και να μουρμουράμε και να φεύγεις στη δουλειά και να είμαι ανήσυχη και να περιμένω ενώ έχω χίλια πράγματα να κάνω (αλλά μυαλό για τίποτα) και να διαβάζω πράγματα που με εκνευρίζουν και να μουτζουρώνω τις σελίδες στις άκρες και να σε σχεδιάζω παντού όπως όταν ερωτευόμουν στο σχολείο και να κάνω καρδούλες παντού και να μην ακούω τι μου λένε και να γυρνάω σπίτι σφυρίζοντας και χοροπηδώντας και όταν σε δω να γίνομαι υπερδοτική και να σε σφίγγω και να νιώθω σπαστικιά και να με πιάνουν οι ανασφάλειες γιατί νομίζω πως δεν είναι δυνατόν να με αγαπάς όσο εγώ και να σε ρωτάω πράγματα που σε οργίζουν και να σε χαζεύω να ωρύεσαι και να μην πιστεύω πόσο όμορφος είσαι και μετά όταν μιλάς να μετανιώνω για όλα αυτά που σκέφτηκα και να τα ξεχνώ και να ελπίζω να μαλώνω συχνότερα μαζί σου, γιατί είσαι ακόμα πιο υπέροχος όταν είσαι θυμωμένος και τα μάτια σου κινούνται τόσο γρήγορα και είναι υγρά και γεμάτα και παιδικά και η φωνή σου με ανατριχιάζει και εύχομαι μέσα μου κάθε μέρα να μου λέει καλημέρα και συγκινούμαι που τα βιώνω όλα αυτά και δεν ξέρω πως γίνεται να ζω χωρίς αυτά-αλλά αυτό φοβάμαι και πονάω να το σκέφτομαι- και όποτε βγαίνω στον κόσμο μόνη μου χαμογελώ γιατί αισθάνομαι πως είσαι μαζί μου και κρυφά σφίγγω τον αέρα στο χέρι μου και προσποιούμαι πως περπατάμε μαζί, το κάνω διακριτικά για να μη με καταλαβαίνουν οι περαστικοί και όποτε τους κοιτώ στα μάτια χαίρομαι και προσπαθώ να τους καταλάβω-έστω για λίγο-και αφήνω τον ήλιο να μου καίει το πρόσωπο και βρίσκω τα σημεία της πόλης που μου θυμίζουν στιγμές μας, τα τραγούδια που μας αρέσουν και που χορεύουμε μαζί σαν μικρά παιδιά και είναι σαν να σε νιώθω με το απαλό σου δέρμα δίπλα μου-πανέμορφος, πόσο καμαρώνω όταν περπατάμε μαζί- και ξεχνιέμαι και τελικά δεν πηγαίνω για ταινία, αλλά κάθομαι σπίτι και γράφω ή χορεύω ανέμελα σε πάρτι με φίλους και όταν γυρνώ περνώ πάντα από Μπενάκη και Τσιμισκή και ονειρεύομαι μια μέρα να κοιτάμε μαζί το Λυκαβηττό από εδώ και όποτε κατεβαίνω τη Ζωοδόχου Πηγής και ο ήλιος πέφτει θέλω να είσαι εδώ και να λέμε αστεία και να νιώθεις άβολα όταν δε θα γελάω και γι' αυτό εγώ να γελάω με όσα λες και να με τραντάζεις όταν αγχώνομαι και φοβάμαι και να κλαίω πάνω σου και να με αγκαλιάζεις το βράδυ γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς αλλιώς και να μου βαραίνεις το στήθος με το κεφάλι σου και να μην μπορώ να πάρω ανάσα και να νομίζω πως θα πάθω ασφυξία, αλλά δε με νοιάζει και να λιώνω μέσα μου και να γίνομαι χίλια κομματάκια σαν την Αμελί όταν συναντά τον έρωτά της όποτε σε βλέπω να μου χαμογελάς και να θέλω να μοιραστώ τα πάντα μαζί σου, τις σκέψεις μου και ό,τι όμορφο μπορεί να έχω αρκεί να νιώθεις ασφαλής και ευτυχισμένος και να μου μαθαίνεις πράγματα και να σε ακούω και να με λες φλύαρη και να σου λέω τα νέα της ημέρας, αλλά να μη θεωρώ πως όσα σου λέω έχουν αξία, γιατί προτιμώ να κάνουμε νέα πράγματα μαζί και να βρίσκω τις φωτογραφίες σου και να ανακαλύπτω πόσο τρυφερά σε έβλεπα πάντα και να σου γράφω και να σε τρομάζω και να τρως φρίκες για τα πιο απλά πράγματα του κόσμου και να πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό και να προσπαθώ να σε σώσω ακόμα κι αν δεν ξέρω ούτε εγώ κολύμπι και να θέλω να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο όπως λέει και ο Κ.Βήτα- γιατί στερεονοβικός είναι ο έρωτάς μας- και να το φωνάζω και να ταξιδεύω και όπου και να πηγαίνω συνειρμικά να σε βλέπω, να νομίζω πως περνάς δίπλα μου, να σταματώ και να τρελαίνομαι και να θέλω να σε φιλήσω και να μην ξέρω τι ακριβώς θέλω από σένα ακόμη και όταν σε κοιτάω -εκεί είναι που μπερδεύομαι πιο πολύ από ποτέ- και να μιλάμε για αγάπη και να μου ομορφαίνεις τον κόσμο, γιατί είσαι το πιο όμορφο πάνω στη γη και να μην μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ και να σφίγγεται το στομάχι μου και να γίνομαι βαρετή στους φίλους και να με χάνουν και όποτε μιλώ μαζί σου να λάμπει και να γλυκαίνει μαγικά το πρόσωπό μου και να μη μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω, να λαχταρώ να σε δω αλλά να περιορίζω και να καταπιέζω το πάθος μου και τον έρωτά μου και να τα χαλιναγωγώ όλα, γιατί προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει και προσπαθώ και προσπαθώ και προσπαθώ και η καρδιά μου να είναι έτοιμη να εκραγεί, αλλά να μη με νοιάζει να τα κρατώ μέσα μου γιατί αυτό είναι το μόνο που φοβάμαι, μη φύγεις, γιατί θα τρόμαζες αν ήξερες πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου. Αυτά, έστω και υποθετικά.

"τοσοδούλα"

Πηγή: www.lifo.gr