Μια ήσυχη νύχτα...

Ξημερώνει Τρίτη..η ώρα περασμένες 12..

Τι ήσυχη που είναι σήμερα η νύχτα..

Ανοίγω την κουρτίνα..και ο δρόμος άδειος..ψυχή δεν περπατάει..μόνο τα φύλλα του δέντρου κουνιούνται με το απαλό αεράκι..

Ήσυχη νύχτα απόψε..ίσως να με καταλαβαίνει. να ξέρει πως θέλω να μείνω μόνη μου απόψε..μαζί με τις σκέψεις μου..

Να είμαι εγώ εκείνη που θα περπατήσω αυτό το δρόμο..χωρίς το θόρυβο των αυτοκίνητων και των μηχανών..χωρίς ανθρώπους να βιάζονται να περάσουν το δρόμο και να προλάβουν το λεωφορείο..παρά μονάχα εγώ..να περπατάω και να μην με απασχολεί τίποτα απ' όλα αυτά..

Μόνο την οπτασία των φύλλων να βλέπω..και το άκουσμα που έχει το αεράκι καθώς βουίζει γλυκά πίσω από τα παλιά τζάμια του διπλανού σπιτιού..

Τι να κρύβει άραγε αυτή η σιωπή της..

"τοσοδούλα"

μια στιγμή...μια ζωή...

Παρασκευή 13 Μαίου 2011. Η πλατεία Κοραή στη Πανεπιστημίου γεμάτη κόσμο. Καθισμένη σ' ένα πέτρινο πεζούλι και περιμένοντας, παρατηρώ γύρω μου.. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων περπατάει κατά μήκος του πεζόδρομου κατευθυνόμενοι προς την Σταδίου..Και οι δύο τους περιποιημένοι,γλυκύτατοι, κρατιούνται χέρι-χέρι και εκείνος τραβάει το καροτσάκι για τα ψώνια..Την κοίταζε στα μάτια,τον κοίταζε στα μάτια,πιασμένοι χέρι-χέρι..Βλέποντας στο διπλανό τραπεζάκι, πολλά περιστέρια να έχουν μαζευτεί σε κάτι απομεινάρια από φαγητό,προκαλώντας έναν πανικό, χαμογελάνε και ενθουσιασμένοι σαν παιδιά με χαρά λένε μια λέξη και συνεχίζουν..

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Στα ίδια μέρη ξαναβρισκόμαστε και θα ξαναβρεθούμε…

Άλλη μια μέρα έφτασε στο τέλος της και άλλη μια μέρα ξεκινάει σε λίγα λεπτά. Εκεί που βρίσκεται το τέλος για κάτι, εκεί θα υπάρξει και η αρχή για κάτι νέο. Μπορεί να’ ναι ένα ταξίδι, μια συνάντηση, ένα χαμόγελο, μια ματιά, ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά, μια βόλτα με ποδήλατα ως την παραλία, ένα ηλιοβασίλεμα, ένα αστέρι στον ουρανό, ένας αποχωρισμός κάποιου αγαπημένου, ένα τραγούδι και ακόμα και μια σιωπή που μπορεί να την υποδεχτεί ένας έντονος θόρυβος..δηλαδή οι μικρές στιγμές στον αδιάκοπο κύκλο της ζωής μας.Στιγμές που κλείνουν μέσα τους όλα όσα ζούμε, και όταν περάσουν αυτές, στην θέση τους θα’ έρθουν άλλες μέσα από νέες μορφές, εικόνες, πρόσωπα και εμπειρίες. Κάποιες θα τις έχουμε κλείσει σ’ ένα κομμάτι χαρτί, φυλαγμένες στο κουτί με τις φωτογραφίες και κάποιες άλλες θα’ ναι κλεισμένες μαζί με συναισθήματα σε μια ιδιαίτερη θέση.. Στην ‘καρδιά’ μας.Και κάπως έτσι η Ζ Ω Η μας συνεχίζεται, ότι κι αν συμβεί।Και εμείς συνεχίζουμε να παρατηρούμε, να μαθαίνουμε, να μεγαλώνουμε, να αγαπάμε ..Και να ονειρευόμαστε, με κλειστά και ανοιχτά μάτια।Στο φως και στο σκοτάδι...

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"