Μέσα Σεπτεμβρίου και δεν ξέρω πως τα κατάφερα πάλι και χωρίς να το σκεφτώ πολύ βρέθηκα στο αγαπημένο μου νησί..Είναι αυτές οι τάσεις φυγής ίσως από την Αθήνα, σε μια περίοδο που θέλεις να αφήσεις πίσω το καλοκαίρι και να ξεκινήσεις με νέα βήματα για το φθινόπωρο, με νέα σχέδια για το χειμώνα που έρθετε.Είναι που ο πλανήτης ‘εξεταστική’ σε έχει κάνει να ψάχνεις τρόπους να ανέβεις ψυχολογικά. Παρέα με την ‘τοσοδούλα’ που τόσο αγαπώ και εκτιμώ, βρεθήκαμε να φεύγουμε παρέα, να μιλάμε για όλα μας τα θέματα σε ένα ταξιδάκι που άλλη σημασία έχει όταν πηγαίνεις και άλλη όταν φεύγεις..
Φταίει μάλλον που αλλάζει ο προορισμός..Στο πρώτο λιμάνι που πιάσαμε βγήκαμε στο κατάστρωμα και ένα δροσερό αεράκι μας φύσηξε και μετά από καιρό μπορούσαμε να διακρίνουμε πάλι τα αστέρια στον ουρανό και το φεγγάρι που δυστυχώς στην Αθήνα είναι τόσο δύσκολο να δεις κάποιες φορές..
Οι μέρες πέρασαν γρήγορα αλλά την τελευταία μέρα είχα την ευκαιρία να χαθεί η ματιά μου στην θάλασσα τόσο ώστε να πάρω δύναμη να συνεχίσω όσα σκέφτομαι και ονειρεύομαι..Ίσως αυτή η εποχή είναι η ιδανικότερη να περπατήσεις στα ήσυχα στενάκια με τα ασβεστωμένα άσπρα σπίτια με μυρωδιές από λουλούδια της αυλής και του βασιλικού που τόσο λατρεύω..
Έτσι με μια δόση ηρεμίας και γαλήνης να κυριαρχεί, σκεφτόμουν ότι σημασία δεν έχει που σε πετυχαίνουν οι σημαντικές στιγμές της ζωής σου, σημασία έχει με ποιους είσαι μαζί εκείνη τη στιγμή..

Τώρα όμως back to reality που λέμε..

Θέλω να βρω χρόνο να ακούσω τα παλιά μου CD. Η διάθεση μου είναι ήδη φθινοπωρινή, σαν τα ξερά φύλλα που πέφτουν. Σαν να μαζεύομαι, να κλείνομαι. Θαμπώνω, όπως κι ο ήλιος λάμπει λιγότερο. Αν ξεχαστώ, θα ξεχάσω και δεν θέλω, όχι ακόμα..

Κάτι αλλάζει - μια μελαγχολική αισιοδοξία..

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"