Ξέρω ένα μέρος που δεν μοιάζει με κανένα...

Ξέρω ένα μέρος που δε μοιάζει με κανένα
Δε πάνε πλοία, δεν πάνε τρένα
Κι όταν βραδιάζει ποτέ δε σκοτεινιάζει
Μονάχα όνειρα γιορτάζει

Ξέρω ένα μέρος που όταν βρέχει σε ζεσταίνει
Κι όταν ουρλιάζεις αυτό σωπαίνει
Και όταν γύρω σου η γη τρελή γυρίζει
Σε αγκαλιάζει και σε κοιμίζει

Ξέρω ένα μέρος που δε μοιάζει με κανένα
και εμφανίζεται μαζί με σένα

Είναι ένα μέρος που αγαπάς τον εαυτό σου
και δίνεις το όπλο στον εχθρό σου
που όταν κλαις τα δάκρυα σου συντροφεύει
Σε αγαπάει και σε μαγεύει.

Στίχοι: Πένυ Ραμαντάνη, Ηρώ Σεφαλίδη, Λευτέρης Πλιάτσικας

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Μέσα Σεπτεμβρίου και δεν ξέρω πως τα κατάφερα πάλι και χωρίς να το σκεφτώ πολύ βρέθηκα στο αγαπημένο μου νησί..Είναι αυτές οι τάσεις φυγής ίσως από την Αθήνα, σε μια περίοδο που θέλεις να αφήσεις πίσω το καλοκαίρι και να ξεκινήσεις με νέα βήματα για το φθινόπωρο, με νέα σχέδια για το χειμώνα που έρθετε.Είναι που ο πλανήτης ‘εξεταστική’ σε έχει κάνει να ψάχνεις τρόπους να ανέβεις ψυχολογικά. Παρέα με την ‘τοσοδούλα’ που τόσο αγαπώ και εκτιμώ, βρεθήκαμε να φεύγουμε παρέα, να μιλάμε για όλα μας τα θέματα σε ένα ταξιδάκι που άλλη σημασία έχει όταν πηγαίνεις και άλλη όταν φεύγεις..
Φταίει μάλλον που αλλάζει ο προορισμός..Στο πρώτο λιμάνι που πιάσαμε βγήκαμε στο κατάστρωμα και ένα δροσερό αεράκι μας φύσηξε και μετά από καιρό μπορούσαμε να διακρίνουμε πάλι τα αστέρια στον ουρανό και το φεγγάρι που δυστυχώς στην Αθήνα είναι τόσο δύσκολο να δεις κάποιες φορές..
Οι μέρες πέρασαν γρήγορα αλλά την τελευταία μέρα είχα την ευκαιρία να χαθεί η ματιά μου στην θάλασσα τόσο ώστε να πάρω δύναμη να συνεχίσω όσα σκέφτομαι και ονειρεύομαι..Ίσως αυτή η εποχή είναι η ιδανικότερη να περπατήσεις στα ήσυχα στενάκια με τα ασβεστωμένα άσπρα σπίτια με μυρωδιές από λουλούδια της αυλής και του βασιλικού που τόσο λατρεύω..
Έτσι με μια δόση ηρεμίας και γαλήνης να κυριαρχεί, σκεφτόμουν ότι σημασία δεν έχει που σε πετυχαίνουν οι σημαντικές στιγμές της ζωής σου, σημασία έχει με ποιους είσαι μαζί εκείνη τη στιγμή..

Τώρα όμως back to reality που λέμε..

Θέλω να βρω χρόνο να ακούσω τα παλιά μου CD. Η διάθεση μου είναι ήδη φθινοπωρινή, σαν τα ξερά φύλλα που πέφτουν. Σαν να μαζεύομαι, να κλείνομαι. Θαμπώνω, όπως κι ο ήλιος λάμπει λιγότερο. Αν ξεχαστώ, θα ξεχάσω και δεν θέλω, όχι ακόμα..

Κάτι αλλάζει - μια μελαγχολική αισιοδοξία..

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

...Ένας σύγχρονος πρίγκιπας!

...Από τότε η Δήμητρα σταμάτησε να τον πειράζει, αλλά και τότε ήταν που άρχισε να σκέφτεται σοβαρά ότι ο Στέφανος μπορεί να μην ήταν ο Κάρολος της Αγγλίας, ήταν όμως αναμφισβήτητα πρίγκιπας. Όταν του το είπε, εκείνος πήγε να εκνευρισθεί, αλλά έδειξε υπομονή.

"Η ζωή του σύγχρονου ανθρώπου είναι μια εξίσωση με δύο άγνωστους χ, γι' αυτό είναι δύσκολο να τη λύσουν ακόμα και οι καλοί "μαθηματικοί ".
Κι εσύ τους κατέχεις και τους δύο", του είπε με περισπούδαστο ύφος.
"Είπα κ εγώ!" έδειξε την αγανάκτησή του που πάλι τον μπέρδευε, μετανιωμένος που είχε δείξει υπομονή.
" Περίμενε, λοιπόν! Οι δύο χ είναι τα δύο απαραίτητα στη σύγχρονη ζωή: ο χρόνος και το χρήμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν κανένα, μερικοί έχουν ή το ένα ή το άλλο, κι εσύ τα έχεις και τα δύο. Επομένως ??? Είσαι ο πρίγκιπας της σύγχρονης ζωής. Ένας σύγχρονος πρίγκιπας" του χαμογέλασε.
Χαμογέλασε κι ο Στέφανος, αφού δεν είχε κανένα λόγο να προσβληθεί.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Εύα Ομηρόλη
" Όταν τα παραμύθια λένε αλήθεια"

"τοσοδούλα"

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης..

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει..

Μουσική:Παντελής Θαλασσινός
Στίχοι: Hλίας Κατσούλης

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"