Η δύναμη της συνείδησης.

Η αφορμή για το κειμενάκι αυτό, προήλθε από μια θεατρική παράσταση που παρακολούθησα χθες το βράδυ. Μια παράσταση με νόημα για τη ζωή και την συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μας.

Έχουν υπάρξει φορές, που αγνοούμε μερικούς ανθρώπους γύρω μας...είτε γιατί δεν μας κινούν το ενδιαφέρον, είτε γιατί μας είναι αδιάφοροι, είτε γιατί δεν τους έχουμε προσέξει από απροσεξία και μόνο. Και όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, επειδή εμείς δεν τους βλέπουμε...

Υπάρχουν και είναι γύρω μας...ψάχνουν για κάποιον που θα ενδιαφερθεί γι' αυτούς, που λαχταρούν να πουν δυο λέξεις μαζί τους, ένα χάδι, μια τρυφερότητα, λίγη ζεστασιά. Και εκεί που όλη σου τη ζωή τον ψάχνεις...εμφανίζεται στη ζωή σου...και ύστερα χάνεται...φεύγει από τη ζωή του.

Έτσι ανήμπορος καθώς νιώθει, χωρίς ελπίδα για τη ζωή που άδικα του φέρθηκε, ετοιμάζεται ν' αφήσει το κόσμο τούτο και να πέσει στις ράγες του τρένου, που ακούει να σφυρίζει...

Την ώρα όμως εκείνη που όλα θα χανόντουσαν.. ήρθε η συνείδηση του, που τόσο μας βοηθάει στις δύσκολες στιγμές μας... και του είπε: "Μπορεί να πιστεύεις πως δεν υπάρχεις για κανέναν, αλλά υπάρχουν και μερικοί που θέλουν να υπάρχεις...Είσαι ο αρχηγός και πρέπει να τους καθοδηγήσεις.. Υπάρχουν πολλοί που θα χρειαστούν τη βοήθειά σου..."

Και έτσι λοιπόν με τα λόγια εκείνα.. σαν απομηχανής θεός, λύτρωσε τον ήρωα μας, που συνέχισε να ζει και να υπάρχει όχι για τους άλλους, αλλά για μας!

"τοσοδούλα"

Έλα πάρε με, σ' άλλα ταξίδια μακρινά..

Ο Νοέμβριος σε μια βδομάδα μας αποχαιρετάει και θα δώσει την θέση του στον Δεκέμβριο, ένα μήνα που όλοι περιμένουμε νομίζω με ανυπομονησία καθώς τα Χριστούγεννα είναι ξεχωριστά κάθε χρόνο για τον καθένα μας..Ίσως γιατί είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και αναλογίζεσαι λίγο ότι έζησες, άσχημα, όμορφα ό,τι και αν ήταν..Αν και εμένα μου προκαλούν μια μελαγχολία αλλά ταυτόχρονα και κάποιο θετικό συναίσθημα, δύσκολο να το εκφράσω..

Εγώ στέκομαι λίγο στον Νοέμβριο καθώς είναι ο αγαπημένος μου..Σαν την ταινία ‘Sweet November’..Ξεχωριστός για πολλούς λόγους..Αν και εμείς οι ίδιοι είμαστε που κάνουμε τις επιλογές και ξεχωρίζουμε πολλά πράγματα στην ζωή μας. Αυτές τις στιγμές που θέλεις να τις φυλάξεις προσεκτικά, με αγάπη και φροντίδα ώστε να μην ξεθωριάσουν στο πέρασμα του χρόνου.. Σαν κάτι αρώματα που κρατάει χρόνια η μυρωδιά τους και η αξία τους..Και όσο κι αν περάσει ο χρόνος υπάρχουν τα ίδια συναισθήματα.

Κάθε μέρα προσπαθούμε οι περισσότεροι από μας να περνάνε οι μέρες μας καλύτερα και διαφορετικά από τις προηγούμενες. Να είναι λίγο πιο ξεχωριστές από τις άλλες, λίγο αξέχαστες, με πιο πολλά χρώματα, χαμόγελα, χαρά και ότι άλλο προκύψει. Καθώς αυτά τα μικρά πράγματα που συμβαίνουν ξαφνικά και απρόσμενα μες την ζωούλα μας, οι μαγικές στιγμές είναι που μας αλλάζουν, ξεφεύγουμε από τα συνηθισμένα, αυτά τα ίδια που απαντάμε όταν μας ρωτάνε τι νέα;

Πολλά κεφάλαια της ζωής μας ανοίγουν ξαφνικά, ενώ πιστεύαμε ότι είχαν κλείσει..Πιθανόν να τα ξαναδιαβάσεις αλλά θα τα δεις και από άλλες οπτικές γωνίες με πιο πολύ προσοχή και θα ξεχωρίσεις τις λεπτομέρειες που ίσως στο παρελθόν δεν είχες δώσει σημασία..

Κάποιες από αυτές είχες προσπαθήσει να τις διώξεις. Δηλαδή πράγματα, καταστάσεις, σκέψεις που μας πιέζουν, μας στεναχωρούν.. Αλλά αν δεν τις ξεπεράσουμε, αν δεν τις κοιτάξουμε κατάματα και αναλογιστούμε πόσο άξιζαν. Μόνο όταν τις ξαναδείς με τα ίδια μάτια, οι φόβοι σου θα απομακρυνθούν και η ελπίδα θα χαράξει ξανά την πορεία της σ’ ένα νέο μονοπάτι. Τότε είναι που θα γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου..Γιατί τελικά αυτή η πορεία από το παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον είναι η δική σου ζωή..

Και στην δική μας ζωή εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές..

Ένα ευτυχισμένο τέλος δεν συμβαίνει μόνο σ' ένα μυθιστόρημα, σε μια ταινία ή στα όνειρα μας..

Συμβαίνει και στην ζωή μας..Αρκεί να το πιστέψεις και θα βγει αληθινό..

''Μικρή&Τριανταφυλλένια''