Άλλο ένα καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του..Μετά από 1 ,1/2 μήνα στο νησάκι μου, έφτασε πάλι η ώρα για το ταξίδι της επιστροφής..back to reality again..
Δεν ξέρω για σας αλλά για μένα ο Αύγουστος κύλησε τόσο γρήγορα.
Έπειτα από ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο γεμάτο από παρακολουθήσεις μαθημάτων, εργαστήρια, διάβασμα, απογοητεύσεις ξανά για μαθήματα και για ανθρώπους¨ βλέπε καθηγητές που αυτοί μαζί και με το σύστημα σε νευριάζουν και αναρωτιέσαι τι ψάχνουν επιτέλους..Να γεμίσεις το μυαλό σου με ένα σωρό πληροφορίες που έπειτα θα αποδειχθούν άχρηστες γιατί δεν συνδέονται με το πρακτικό κομμάτι;..και γενικά όπως καταλάβατε μια μικρή αποστροφή για όσα συμβαίνουν εκεί μέσα...Άλλα περίμενες και πίστεψες και είχες την ελπίδα ό,τι θα αντίκριζες όταν έδινες Πανελλαδικές και άλλα είδες έπειτα από λίγο.. Αλλά τελικά ίσως είχαν δίκιο. Για αυτούς που ήθελαν ''το εύκολο ήταν να μπεις, το δύσκολο είναι να βγεις τελικά από εκεί''..Για να μην μακρηγορώ όμως, έχω συνειδητοποιήσει έπειτα από 5 χρόνια τι συμβαίνει εκεί..και γνωρίζω ό,τι το μόνο που μπορώ να κάνω πλέον είναι να έχω επιμονή+υπομονή+πολύ διάβασμα+λίγη τύχη και που θα πάει η χημική αντίδραση θα πετύχει και το επιθυμητό αποτέλεσμα (προϊόν) θα παραληφθεί..
Γιατί έκανα όλη αυτή την εισαγωγή;;
Γιατί ενώ δεν ήθελα όλη αυτή η κατάσταση να γίνει η σκιά μου το καλοκαίρι, δεν ξέρω πως τα κατάφερνε αλλά ξετρύπωνε αρκετές στιγμές και μου χάλαγε την διάθεση...
Και εγώ της άνοιγα απλόχερα την πόρτα και την υποδεχόμουν..Αλλά δεν είναι μακριά ή στιγμή που αυτή η πόρτα δεν θα ξανανοίξει και δεν θα με ξαναενοχλήσει.
Φαντάζομαι αυτό το "Τέλος" και παίρνω δύναμη να συνεχίσω για την τελική ευθεία..όσες ανηφόρες κι αν προκύψουν, θα' ρθουν και κατηφόρες και τότε δεν θα χρειαστώ πετάλι, το ποδήλατο θα τρέχει και ο αέρας θα με χτυπάει στο πρόσωπο χωρίς αρνητικές σκέψεις πλέον..
Όσο για τώρα, σ' ένα κουτάκι κρύβω μέσα όλες τις εικόνες και στιγμές του φετινού καλοκαιριού.." βουτιές κάτω στον βυθό, πολύχρωμα κοχύλια, η άμμος να κολλάει στο σώμα, ο ήλιος, το αεράκι, τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, όμορφες στιγμές με φίλους, μουσικές, όνειρα που έσβησαν τα κύματα και αυτή την αίσθηση που' χεις μέσα στο νερό όταν κοιτάς από πάνω την επιφάνεια της θάλασσας με τις αχτίδες του ήλιου να την διαπερνούν.." Έτσι, όταν το θελήσω θα ανατρέχω σ' αυτές..
Προς το παρόν, συνεχίζω και περιμένω..
Περιμένω και ελπίζω ό,τι τα καλύτερα θα' ρθούν και είναι αυτά που ακόμα δεν έχω γευτεί..
Θα τα πούμε μες το φθινόπωρο πάλι..Έως τότε να προσέχετε εσάς και τους ανθρώπους που' ναι δίπλα σας...
"Μικρή&Τριανταφυλλένια"
