Μια ζεστή ατμόσφαιρα....

Πάει κ αυτός ο μήνας...
25 ημέρες έμειναν για τα Χριστούγεννα...

Οι βιτρίνες, έχουν αρχίσει και φοράνε τα καλά τους. Λαμπάκια, δέντρα στολισμένα, αγγελάκια και ξωτικά μαγεύουν μικρούς και μεγάλους...
Τι να το κάνεις όμως, αμα και ο καιρός δεν έχει μπει και αυτός στο δικό του κλίμα???? Ακόμα με κοντομάνικα είμαστε και το μαύρισμα δεν λέει να φύγει του καλοκαιριού...
Τους μικρούς μας φίλους όμως δεν τους απασχολεί καθόλου αυτό!!!!
Πως και πως περιμένουν να περάσουν οι μέρες να έρθουν τα Χριστούγεννα και να τους φέρει ο Αη-Βασίλης το αγαπημένο τους παιχνίδι κάτω από το Δέντρο!!!!!
Μετράνε τις μέρες με τόση λαχτάρα που κάποιος θα μπορούσε να πει ούτε φαντάροι να ήταν!!!
Βλέποντας λοιπόν τα χαμόγελα τους αρκεί!!! Σου δίνουν τόση δύναμη που δεν θέλεις τίποτα άλλο!!! Ξεχνάς όλα τα υπόλοιπα προβλήματα (εμπόριο,κρίση,πολιτική)που απασχολούν τους "μεγάλους".
Μέσα από τα παιδιά..γίνεσαι και εσύ πάλι παιδί!!!!! Ξαναθυμάσαι τα δικά σου παιδικά χρόνια και ξαναγεννιέσαι!!!!
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη για λίγο αυτά που μας απασχολούν και ας δούμε μέσα από τα μάτια των παιδιών, πως πραγματικά βλέπουν εκείνα τα δικά τους Χριστούγεννα!!!!!!!

"τοσοδούλα"

Κάτι έκανε κλικ και ήξερα πως αυτό είναι που περίμενα..

expectations vs reality

Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί αλλά σίγουρα φαντάζομαι πως υπάρχουν ταινίες που όταν τις είδατε για τον δικό σας λόγο ο καθένας τις τοποθετήσατε στο ράφι των αγαπημένων. Στο ράφι δηλαδή που δεν υπάρχουν πάρα πολλές αλλά αρκετές ώστε όταν θέλετε να νιώσετε καλύτερα ή χειρότερα ακόμα να ανατρέξετε και να δείτε..Αυτό έκανα και εγώ χθες..Ξαναείδα την ταινία ‘500 Days of Summer’,του Μαρκ Γουεμπ με τους Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ και Ζόι Ντεσανέλ. Μια ταινία που από την αρχή μου τράβηξε την προσοχή, λόγω της υπόθεσης αλλά και του soundtrack της ταινίας που είχα ακούσει πριν ακόμα την δω..Η υπόθεση πάνω κάτω είναι: Αν και ζει στην σύγχρονη, κυνική εποχή, ο Τομ πιστεύει στον κεραυνοβόλο έρωτα. Η Σάμερ δεν πιστεύει ούτε στο ελάχιστο σε οποιαδήποτε μορφή έρωτα, αλλά αυτό δεν σταματάει τον Τομ από το να προσπαθεί αδιάκοπα να κερδίσει την καρδιά της. Και να την πείσει πως υπάρχει το είδος του έρωτα που έχει τη δύναμη να συνταράξει την καρδιά και να συγκλονίσει τον κόσμο ενός ανθρώπου…

Αρκετά σημεία στα οποία στάθηκα, συνηδητοποίησα και εν τέλει αυτό ίσως ήθελαν να μεταφέρουν οι σεναριογράφοι και σκηνοθέτης ήταν:

• Yπάρχει μια ουσιώδης αλήθεια: ναι, ο έρωτας μπορεί να είναι σκληρός, αμείλικτος και δύσκολος, αλλά είναι και το καλύτερο πράγμα που έχει να προσφέρει η ζωή.
• Παρακολουθούμε έναν τύπο καθώς αυτός ανατρέχει στις αναμνήσεις της σχέσης, προχωρώντας μπρος και πίσω στο χρόνο, και καθώς αρχίζει να βλέπει πράγματα τα οποία ίσως να μην είχε δει κατά τη διάρκεια της σχέσης. "Τον παρακολουθείς να αντιλαμβάνεται όλο και περισσότερα και να μαθαίνει κάτι για τον εαυτό του και για την αγάπη.
• Τον τρόπο που οι άνθρωποι "ταξιδεύουν" με ένα τραγούδι μέχρι τον τρόπο με τον οποίο πολλοί "πνίγουν" τον πόνο τους με μια ταινία.
• Το πώς τα συναισθήματα και οι σχέσεις των ανθρώπων είναι άμεσα συνυφασμένα με την κουλτούρα γύρω μας – τα τραγούδια, τις ταινίες, τα βιβλία, τις τηλεοπτικές εκπομπές και την τέχνη, με τα οποία καθορίζουμε την ταυτότητά μας.
• Πως δουλεύει η μνήμη στην πραγματικότητα; «Κάτι πυροδοτεί το μυαλό να σκεφτεί μια υπέροχη στιγμή και αυτή πυροδοτεί την ανάμνηση μιας κακής στιγμής και μετά έρχεται η αποκάλυψη του πώς όλα αυτά είναι αλληλένδετα.»
• Οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν αλλά η μοναξιά είναι υποτιμημένη.
• Επίσης, δεν είχα δώσει αρκετή σημασία όταν σε μια σκηνή έδειχνε σε μικρή ηλικία την πρωταγωνίστρια να φτιάχνει origami(crane). Κάτι που και εγώ είχα απλά δει παλιότερα, αλλά δεν είχα δώσει την απαραίτητη σημασία επειδή δεν ήξερα. Όταν όμως με κάτι ασχοληθείς, το ζήσεις και αποκτήσεις κάποια γνώση ή εμπειρία, τότε αργότερα θα το κοιτάξεις με άλλη ματιά και θα διακρίνεις πράγματα που τότε δεν αντιλαμβανόσουν.

"Most days of the year are unremarkable. They begin and they end with no lasting memory made in between. Most days have no impact on the course of a life."

Ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλλάσει η επόμενη μέρα, η επόμενη στροφή, η επόμενη στιγμή..
Κάποια πρόσωπα που ήδη υπάρχουν στην ζωή μας και είναι τριγύρω μας ίσως εμείς δεν τα έχουμε ακόμα παρατηρήσει, δεν τους έχουμε δώσει την ανάλογη σημασία.


Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους (:

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Δώρο Ασημένιο Ποιήμα

Ξέρω πως είναι τίποτε όλ' αυτά και πως η γλώσσα

που μιλώ δεν έχει αλφάβητο

Aφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή

συλλαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς

της λύπης και της εξορίας

Kι η πατρίδα μια τοιχογραφία μ' επιστρώσεις

διαδοχικές φράγκικες ή σλαβικές που αν τύχει και

βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή

και δίνεις λόγο

Σ' ένα πλήθος Eξουσίες ξένες μέσω της δικής σου

πάντοτε

Όπως γίνεται για τις συμφορές

Όμως ας φανταστούμε σ' ένα παλαιών καιρών αλώνι

που μπορεί να 'ναι και σε πολυκατοικία ότι παίζουνε

παιδιά και ότι αυτός που χάνει

Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς να πει στους

άλλους και να δώσει μιαν αλήθεια

Oπόταν βρίσκονται στο τέλος όλοι να κρατούν στο χέρι

τους ένα μικρό

Δώρο ασημένιο ποίημα.

Οδυσσέας Ελύτης

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

small pleasures

Αν βλέπεις μόνο ό,τι υπάρχει ποτέ δεν πρόκειται να καταφέρεις κάτι περισσότερο.


"Μικρή&Τριανταφυλλένια"