Ο Αντώνης αναζητά ανάμεσα στα άπειρα αστέρια ένα δικό του, φύλακα στις άναστρες αναστροφές της ζωής. Είναι φορές που επιθυμεί να χαθεί μαζί με τους αλήτες τ' ουρανού, να γίνει ένα με το μακρόσυρτο παρελθόν τους.
Ο <<επιστήμονας>> <<χτύπησε>> ξαφνικά. Φόρεσε την άσπρη μπλούζα του, έβαλε τα γυαλιά του και ετοιμάστηκε για τις διαλέξεις, εκείνες που εξορίζουν τον ρομαντισμό και το <<άλλο>> βλέμμα... Είπε: <<Αυτό που κοιτάς τώρα είναι το παρελθόν τους>>.
Δίχως τον συναισθηματικό του κόσμο τώρα να του υπαγορεύει ανάλογες διαθέσεις, ατένιζε και θαύμαζε το απέραντο νεκροταφείο τ' ουρανού.
Ξέρει καλά πως αυτό που με δέος ατενίζει η καρδιά, είναι ένα τελειωμένο γεγονός στον συμπαντικό χρόνο.
Θαυμάζουμε, δίχως να το ξέρουμε, τον θάνατο. Και ο ρομαντισμός μας το ανασταίνει.
Είναι μια πράξη που τη βλέπουμε εμείς, πολύ αργότερα από τότε που έγινε.
Στο μπερδεμένο κουβάρι του χρόνου, το παρελθόν και το μέλλον μπλέκονται σε ένα παράξενο παρόν.
Απόσπασμα από το βιβλίο ''Η ζωή δεν τελειώνει με ήττα" του Δημήτρη Καραβασίλη, εκδόσεις Άρμος ΙSBN: 978-960-527-521-1.
Καθώς μου συμβαίνει να χάνομαι κοιτώντας τα αστέρια στον ουρανό, όταν το διάβασα στο βιβλίο,ένιωσα κάτι από μένα εκεί κοιτώντας το και από μια άλλη οπτική γωνία..από το μικροσκόπιο της επιστήμης που και εγώ ασχολούμαι, αλλά και απλά με τα μάτια της ψυχής ψάχνωντας για το δικό της αστέρι να φωτίζει την ύπαρξη μας..
Ο <<επιστήμονας>> <<χτύπησε>> ξαφνικά. Φόρεσε την άσπρη μπλούζα του, έβαλε τα γυαλιά του και ετοιμάστηκε για τις διαλέξεις, εκείνες που εξορίζουν τον ρομαντισμό και το <<άλλο>> βλέμμα... Είπε: <<Αυτό που κοιτάς τώρα είναι το παρελθόν τους>>.
Δίχως τον συναισθηματικό του κόσμο τώρα να του υπαγορεύει ανάλογες διαθέσεις, ατένιζε και θαύμαζε το απέραντο νεκροταφείο τ' ουρανού.
Ξέρει καλά πως αυτό που με δέος ατενίζει η καρδιά, είναι ένα τελειωμένο γεγονός στον συμπαντικό χρόνο.
Θαυμάζουμε, δίχως να το ξέρουμε, τον θάνατο. Και ο ρομαντισμός μας το ανασταίνει.
Είναι μια πράξη που τη βλέπουμε εμείς, πολύ αργότερα από τότε που έγινε.
Στο μπερδεμένο κουβάρι του χρόνου, το παρελθόν και το μέλλον μπλέκονται σε ένα παράξενο παρόν.
Απόσπασμα από το βιβλίο ''Η ζωή δεν τελειώνει με ήττα" του Δημήτρη Καραβασίλη, εκδόσεις Άρμος ΙSBN: 978-960-527-521-1.
Καθώς μου συμβαίνει να χάνομαι κοιτώντας τα αστέρια στον ουρανό, όταν το διάβασα στο βιβλίο,ένιωσα κάτι από μένα εκεί κοιτώντας το και από μια άλλη οπτική γωνία..από το μικροσκόπιο της επιστήμης που και εγώ ασχολούμαι, αλλά και απλά με τα μάτια της ψυχής ψάχνωντας για το δικό της αστέρι να φωτίζει την ύπαρξη μας..
''Μικρή&Τριανταφυλλένια"
