Το παρελθόν και το μέλλον είναι πράγματα που δεν υπάρχουν. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν.Υπάρχει μόνο το τώρα, το παρόν. Και για το μέλλον δεν μπορούμε να είμαστε εντελώς σίγουροι. Δεν υπάρχει κι ούτε ξέρουμε αν θα έρθει. Ούτε και τι θα φέρει. Και συνήθως, όταν κάνουμε σχέδια, Κάποιος εκεί ψηλά γελάει...

Το παρελθόν, όμως, είναι κάτι το περίεργο. Δεν υπάρχει μεν, αλλά έχει αφήσει πάνω μας ανεξίτηλα τα σημάδια του, τα χνάρια του. Το παρελθόν μας έχει φέρει μέχρι το σήμερα, μας έχει κάνει αυτό που είμαστε. Έχει αφήσει στο σώμα και την ψυχή μας πολλά αόρατα τατουάζ. Καμιά φορά αναρωτιέται κανείς αν είναι ευλογία ή κατάρα να θυμάται... Να θυμάται τα πάντα. Μια μυρωδιά, ένα άγγιγμα, έναν καυγά, μια λέξη, ένα χάδι. Θυμόμαστε για να ξέρουμε ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε, για να μην γυρνάμε εδώ κι εκεί κούφιοι από αναμνήσεις, από τη γνώση του εαυτού μας.

Η ζωή είναι μια σειρά αναρίθμητων συμπτώσεων, μια σειρά από σταυροδρόμια που μας βγάζουν σε μέρη άγνωστα. Τι είναι αυτό που μας κάνει να αποφασίζουμε ποιο δρόμο να πάρουμε; Κι αυτοί οι δρόμοι υπάρχουν και τους ανακαλύπτουμε, ή φτιάχνονται στη διαδρομή, καθώς προχωράμε;

Η παράσταση, όμως, πρέπει να συνεχίζεται. Ο κάθε μας ρόλος πρέπει να παίζεται άψογα. Γιατί παίζεται μόνο μια φορά. Κι αν πέσεις πρέπει να σηκώνεσαι. Κι αν γελάς, πρέπει να γελάς με την καρδιά σου. Και αν κλαις, να κλαις με την ψυχή σου. Να χορεύεις σα να'ναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις. Να ονειρεύεσαι σαν να γεννήθηκες τώρα. Γιατί η παράσταση μας, παίζεται μόνο μια φορά. Και τίποτα δε μπορείς να διορθώσεις.

Απόσπασμα από το Βιβλίο ' Υπέροχα μόνοι', Πένυ Ραμαντάνη ,  Εκδόσεις 'Ταξιδευτής'.

"Μ&Τ"

Όνειρα είναι και ας πανε...

-Πιστεύεις στα παραμύθιά;

-Ναι!

-ΤΙ γίνεται όμως όταν σου λέει " Ζησανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..."  Να έρχεται η στιγμή εκείνη και να τα αναιρεί όλα;;;

Φαντάζεσαι έναν κόσμο διαφορετικό απ´αυτόν που ζούμε..με ρομαντισμό, αγάπη, φαντασία, έρωτα και πάθος! Καλά λένε ότι ο έρωτας τυφλώνει! Εκεί που σε ανεβάζει ψηλά,εκεί σε προσγειωνει ανώμαλα. Και η καρδιά σου σπάει...διαλύεται...κόβεται στα 2...ένα για κείνον για θυμάται τι έχασε κ πόσο πονεσες και το άλλο για σένα... Μέχρι να βρεις το άλλο σου μισό.

Μέχρι τότε όμως... Χανόμαστε στο "ειναι" μας, στα όνειρα μας... Στα όνειρα που ευτυχώς ακόμα κάνουμε... κ ας μην βγαίνουν πάντα αληθινά...

Όνειρα ειναι και ας πανε....

"τοσοδουλα"

θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο.

https://www.youtube.com/watch?v=UfKmZIrmZa4&feature=youtube_gdata_player

Ταξίδεψε με όπου εσύ πιστεύεις

είμαι τυφλός και μόνο εσύ το ξέρεις

τα πιο όμορφα πράγματα χάνονται γρήγορα

άνθρωποι, σύννεφα, το μελάνι στα ποιήματα

"Μ&Τ"

ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ

Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε 
τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε,
μην πολυκαμαρώνεις.
Ίσως
δεν είχες τίποτα να διακινδυνεύσεις.

Τίτος Πατρίκιος.

"Μ&Τ"

Τελευταίο Σάββατο του Δεκεμβρίου, τελευταίο βράδυ Σαββάτου του 2013.

Είδες ε;

Ένας χρόνος πέρασε. Για θυμήσου..

Τι κατάφερες, τι έκανες, που ταξίδεψες, τι δημιούργησες, με ποιους ανθρώπους ήρθες κοντά και με ποιους απομακρύνθηκες, τι αλλαγές έφερες εσύ ο ίδιος στην καθημερινότητα σου, πόσο απόλαυσες αυτές τι μικρές χαρές που περνούν κάθε μέρα και κάποιες άθελα σου προσπερνάς, τι έμαθες, ποιον πλήγωσες, ποιος σε πλήγωσε, τι είδες, τι διάβασες, τι άκουσες.

Με πόσα άλλα τι θα μπορούσες να συνεχίσεις;

Με πολλά.

Αλλά δεν χρειάζεται.

Ένιωσες και έδωσες αγάπη και αυτό τα προσπερνάει όλα.

Τι κι αν δεν κατάφερες όλους τους στόχους σου; Θα προσπαθήσεις περισσότερο και θα τους πραγματοποιήσεις.

Αν έκανες λάθη, τότε κάτι  θα έμαθες και την επόμενη φορά δεν θα τα επαναλάβεις.

Θα προσέχεις τις επιλογές σου, γιατί με το κάθε ναι ή όχι , αλλάζει η ζωή σου από τη μια στιγμή στην άλλη.

Αλλά  όσο κι αν μας αγχώνει ο χρόνος και το πέρασμα του θα κλέψω τους στίχους του Δεληβοριά "Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει, γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι και κανείς δεν γνωρίζει η ζωή πού θα βγάλει κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή".

Όσο έχω εμένα, όσο έχω εσένα, όσο έχω εσάς δεν φοβάμαι τίποτα και κανένα.

                                                                                           "Μικρή&Τριανταφυλλένια"

Frances Ha

Frances says: It's that thing when you're with someone, and you love them and they know it, and they love you and you know it... but it's a party... and you're both talking to other people, and you're laughing and shining... and you look across the room and catch each other's eyes... but - but not because you're possessive, or it's precisely sexual... but because... that is your person in this life. And it's funny and sad, but only because this life will end, and it's this secret world that exists right there in public, unnoticed, that no one else knows about. It's sort of like how they say that other dimensions exist all around us, but we don't have the ability to perceive them. That's - That's what I want out of a relationship. Or just life, I guess.


                                                                                                              "M&T"

Soulmates never die

Dry your eyes

Soulmate dry your eyes

'Cause soulmates never die

Soulmates never die

                                                                      "M & T"

Και όταν γίνω ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος, που δε χρειάζεται κανέναν για να επιβιώσει τότε σίγουρα θα βρω κάποιον επίσης ολοκληρωμένο για να μοιραστούμε αυτά που έχω κι αυτά που έχει. Αυτό είναι το νόημα της σχέσης: όχι η σωτηρία, αλλά η επαφή. Ή μάλλον, οι επαφές.

Εγώ μ'εσένα.

Εσύ μ'εμένα.

Εγώ μ'εμένα.

Εσύ μ'εσένα.

Εμείς με τον κόσμο.

Από το βιβλίο: Nα βλέπεις στον έρωτα

Χόρχε Μπουκάι, Silvia Salinas.

   Είναι που καμιά φορά ξεκινάς ένα βιβλίο γιατί το οπισθόφυλλο σε τράβηξε και μέσα του ξαφνικά ταξιδεύεις, και παίρνεις απαντήσεις που έψαχνες.


Πόσο κακός είναι συνήθως ο συγχρονισμός ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτός τα καταστρέφει όλα. Σε λάθος στιγμή συναντιούνται, σε λάθος στιγμή αποχωρίζονται, σε λάθος χρόνο ψάχνουν ο ένας τον άλλο, τη λάθος στιγμή κάνουν να μιλήσουν, δείχνουν το ενδιαφέρον τους όταν ένας απ' τους δυο βρίσκεται πολύ μακριά για να πετύχει το σμίξιμο.
Κακός συγχρονισμός, όταν ο ένας θέλει να' ναι σιωπηλός, ο άλλος θέλει κουβέντα, όταν ο ένας θέλει βαβούρα και γέλια, ο άλλος θέλει την ησυχία του σπιτιού του, όταν ο ένας θέλει να ανοίξει την καρδιά του στον άλλο, να δώσει την αγκαλιά του, ν' απλώσει το χέρι του, αυτός ο άλλος σκορπίζεται κάπου μακριά, μ' άλλες διαθέσεις, επιθυμίες... Δεν θα συναντηθούν εύκολα, τουλάχιστον όσο χρειάζεται για να στεριώσει η ανθρώπινη επαφή , η τόσο κακοτράχαλη. Κακός συγχρονισμός όλα, παντού γύρω, λες και πρόκειται για την πιο άψογα οργανωμένη προσπάθεια να μείνουν όλοι μόνοι. 


Πόσο συχνά συναντάς στη ζωή σου ανθρώπους που δίνουν νόημα στην πιο απλή κουβέντα, πώς τους ξεπερνάς, πώς συνεχίζεις χωρίς αυτούς;


''Αυτά που νιώθουμε'' , της είχε πει την προηγούμενη, ''είναι για να τα νιώθουμε κι όχι για να τα κουβεντιάζουμε. Όταν νιώθεις, δε χρειάζονται κουβέντες. Άμα το προσέξεις, θα το δεις, οι άνθρωποι συζητάνε γι' αυτά που θα 'θελαν να νιώθουν και δεν μπορούν. Επειδή ακριβώς δεν μπορούν, Λένε για να αποδείξουν, μόνο που τα συναισθήματα δεν έχουν ανάγκη από αποδείξεις, άμα υπάρχουν, το ξέρει ο κόσμος όλος, κατάλαβες;..... Για την αγάπη λέω τώρα, που και τυφλός τη βλέπει όταν υπάρχει. Στις πράξεις, οι πράξεις δε δείχνουν ποτέ λάθος. 


Αισθανόταν όμορφα. Πουθενά αλλού δεν επιθυμούσε να βρίσκεται, με κανέναν άλλο να μιλήσει.



Από το βιβλίο Ανάλαφρη σαν αθώα της Όλγα Χαντζή εκδόσεις Καστανιώτη. 

"Μικρή &Τριανταφυλλένια "

η ευτυχία δεν είναι αυτό που περιμένουμε να' ρθει ..

ευτυχία είναι 

το χαμόγελο σου, οι βόλτες με το ποδήλατο, η θάλασσα , η άμμος στα πόδια σου, να ετοιμάζεις δείπνο για αγαπημένα πρόσωπα, ο ήλιος στο πρόσωπο σου, τα βιβλία κάτω από την σκιά, ο καφές το πρωί, ένα τραγούδι, οι εκφράσεις που παίρνει το πρόσωπο σου, τα αγγίγματα ,  το μπλε της θάλασσας την ώρα της δύσης, η αγκαλιά σου.. 

η ευτυχία έρχεται σε ότι αφήνεσαι, για όσο  πάει,  για όσο θα  σε ταξιδεύει. 

"Μικρή&Τριανταφυλλένια"